tutsa elimden çocuklar

tutsa elimden çocuklar
çocuklar tutsa
hiç bi şey istemezdim
başka bi şey istemezdim
yenilenirdim
yenilenirdim o zaman,

tutsa doğaçça-safça beni oyuna çekse; çağırsa
eksik olsa bi oyuncuları ya da öyle bi şey işte;
ya da sen hiç oyun biliyor musun dese;
ya da sorsa bana dünya kaç bucak,
bilmem ki ben bucak-tek bucak sormasın aman bıktım;

çocuk olsalarda hiç yargılamasalar
hiç öylece anlamlı-konuşacak bi şey olmasa,
hiç anlatacak bi şey olmasa-kalmasa;
unutsam öylece bende bildiğim her şeyi, tutunduğum herşeyi;
bildiğim öğrendiğim hiç bi şeyin anlamı kalmasa, işe yaramasa da hatta atsam onları artık çöpe;
kendimi atar gibi ;

atmış tüm yüklerimi çocuklarla oyun oynayan gibi
izleyen-yargılayan-yargılayacak hiç büyükte olmasa;
doğaçca öyle yapılan şey yapılsa-kendiliğinden olsa;
sormasam işte öylece, kendimi eksik hissetmesem
ama tamamlayan da hissetmeden
kalbimdeki bu boşluk kırılır mı?
onarılır mı?

kendime kendimin üzerine bir ben yapamıyorum;
kendimin üzerine bir ben koyamıyorum
kendimi temel alan bi şey yapamıyorum;
benden olmuyıor; olmuyor işte;
değişse o ben değil olacak sanki ya da diğerinin üstüne o başka bir olacak;
eski ne oalcak eski, eski yaşamak istiyor;
eskiyi çöpemi atacağız;
o çok seviyor kendi duygularını, mutsuzluğuyla yetingeç;
ama hayatla uyumsuz, mu? ki!
mutluluk sığmıyor içime benim ,
içim çok küşük
ya da içim çok dolu
atacak hiç bi şeyim deyok,
açabileceğim yerde yok ona,
gelmesin o;
dışarda beklesin yalnılık;
hayır yalnızlık değil mutluluk
kapıda kalsında aklı başına gelsin
almıyorum onu içeri
hem dışarısı

çocuklarla öylece yağmura baksam