BU İÇERİK BLOG GİRİŞİNDE BELİRTİLEN TASLAK KARMA DÖNÜŞ YAZIMDIR
Deneyelim. Keşfedelim.
Sevgi ışık ve neşe bizim
ilacımızdır. Ve korkular ve karanlık gandhi gibi savaştığımızdır incitmediğimiz
ve kırmadığımız, ışığı bulmasını umduğumuzdur. Karanlık, savaştığımız
değil ışıkla dengelediğimizdir. O belkide bizim diğer yanımız ve diğer yüzümüz
aynamızın ters tarafıdır (siyah cilasıdır) ama yinede bilmek istiyorum evrende
ışık ve sevgiden yana bir denge kurulabilir mi? Karanlık yok edilmeksizin ve
azaltılmaksızın sevgiyle ışıkla, ışık ve sevgiden yana dengelenebilir mi? Bu
yanlış ve yok oluşu ve mutlak 7 yi istemek mi? Bu bizi ikinci bir big bange mi
götürür. Bu bizi ışıktan yana evrimleştirir mi? Bu enerjiyi iyiden yana
evrimleştirir mi? Dalga, ışık ve sevginin titreşimi ve temel titreşim buysa
karanlık kimin titreşimi ve nereden yayılıyor o da sonsuz yaratıcıdan gelmiyor
mu? Dalga ışıktan karanlığa her dalga boyunumu içeriyor. Karanlık olmadan
aydınlık olmuyor değil mi? Peki neden karanlık 4 ten ileri gidemiyor
gidemiyorsa neden bizim 7 ye dönerek varlığı ışığa götürmemiz gibi 1'e dönerek
varlığı karanlığa ve maddeye hapsetmeye çalışmıyor? 1'e dönmekte aslında bire
dönmek ve yediye dönmek mi? Bu yüzden ortada takılıp duruyorlar mı? Sanırım
bunu yapmaya çalışıyor değil mi? Ve bu sonsuz yaratıcının sonsuz dengesi değil
mi? Yoksa oyun içinde oyun bir sanal gerçeklik realitesi ve algısıylamı
boğuşuyoruz. Evrendeki tüm varlık için ışık seçimi ve sonsuz ışık var mı? Yoksa
negatif-pozitif, objektif-subjektifi, karanlık - ışık olarak düşünmemem mi
gerekiyor. Karanlık kötü demek değil değil mi? Özgür irade evreninde her şeye
izin var ve sadece bir hologram mı gerçek madde özgür irade evrenine hiç
girmeden sadece yansımalarla mı öğreniyor? Işığın ve maddenin evrimi bu döngü
nasıl sağlanabiliyor ve sonsuzda? Yokluktaki bilinçten sonsuzda evrimleşmek?
Sonsuz zekaya duyduğum hayranlığı belirtmeliyim ama hala bu karanlık ve
aydınlık dengesini kavramak ve anlamak için bizim zamanımızla zamana ihtiyacım
var. Geçmişe gelmek bumu? Bütün varlık şimdide o patlamada o
bilinçte bir anı milyarlarca yıl gibi mi deneyimliyor? Yokluğa dönüyor
muyuz? Sonsuzu anlayamıyorum. Sonsuzda nasıl genişliyoruz ve yoktanlık yokluk, mutlak
yokluk... Mutlak varlık mutlak yokluğu mu dengeliyor... Nasıl mutlak yoklukta
olsa biz sonsuzda var olacağız bunu anlamıyorum.. Bu sadece bir
oyun mu? Yani karanlığa yeterince şans vermiyor muyuz? Karanlık aydınlıkta mı?
Ademden yaratılan Havva ışıktan ve sevgiden yaratılan karanlığımı simgeliyor?
Evren ve sonsuz zeka ilk oluşu yaratışılışı ve kutuplaşaması doğasıyla mı sevgi
üzerine. Yoklukta ve sonsuzlukta oluşumuzdan bağımsız oluşlar olabilir mi?
Bunlarla buluşarak tıpkı düşünce bellek bileşimleri gibi daha büyük var oluşlar
yaratabilir mi? Sonsuz yokluktaki zeka sevgi olmadan düşünemiyor mu? Sevgi
varoluşa ve karanlık yokoluşa gidiyorsa biz yokluğun zihnindeki denge miyiz.
……………………….
21.02.2012
0 yorum:
Yorum Gönder