Işıklı Düşler Ülkesi Güncesi

Bir kristal yaptım ama beğenmedim çünkü şekli eksikti düşte. Tuttum çok ve ters aynalı bir prizma yaptım. Onunla kuşattım kendimi. Bakan herkes kendini görüyor. Üzülmüyorum çünkü aynaları kırarlarsa yine aynalar çıkacak ve kendilerini görecekler. Kendilerini kırmış kendilerini. O aynaların içinden ben çıkmayacağım hep kendileri çıkacak. Kendileyen ve çoklayan bu aynalar böyle işte.

Onca ışıklı düş var neden anlatmayayım ki? Başlıyorum mesela. Ses tireşimleriyle oynuyorum. Onlar renkli sarmallar uzayan düzlemler gibi. Onların içlerine, yüzeylerine, geometrik şekiller ve şakalar koyuyorum.  Her birine sevgi ve neşe kodluyorum. Onları düşten sipariş verdim gibi düşün ama kendi hazırladığım bir sipariş bu.

Aslında ışıklı düşler ülkem hangi düşte, nerede ve bilmiyorum. Oraya her zaman düşünerek gidiyorum.  Ülkeme gidiyorum ve ülkemde düşler tasarlıyorum. Geometrik şekillerle renk ve ses yüzeyleriyle. Ve biçimsiz duygularla. Düşünüş, duygu ve ses biçim alıyor bu soyut düzlemde ve izliyorum neşeyle. Orada düşlem ve tasarım sonsuz. Yeni yeni alışıyorum tüm bunlara. Orada oyunlar sonsuz  ve inanabiliyormusun bunun neşesi gerçek ve hemen bu dünyaya geliveriyor oynarsan.

Umarım bir gün gelirsin ve birlikte oynarız. Ve hep birlikte oynarız.