yardım

S: Şimdi bir çocuk size bir sorunla geldi. Siz ona birkaç söz söylediniz ve o gitti. Ona yardım etmişoldunuz mu?
M: Elbette.

S: Nasıl bu kadar emin olabilirsiniz?
M: Yardım etmek benim doğamdır.

S: Bunu nasıl bildiniz?
M: Bilmeye ihtiyaç yok. O kendi kendine işler.

S: Yine de bir bildirimde bulundunuz. Bunu neye dayandırıyorsunuz?
M: İnsanların bana söylediklerine. Ama kanıtlar isteyen sizsiniz. Benim kanıtlara ihtiyacım yok. Her şeyi yoluna koymak benim doğamda yatar ki bu satyam, shivam, sundaram (doğru, iyi, güzel)dır.

S: Bir insan gelip sizden öğüt istediği ve ona öğüt verdiğiniz zaman, o ö ğüt nereden gelir ve hangi kuvvetle yardım eder?
M: Onun kendi varlığı onun zihnini etkiler ve bir yanıtı davet eder (oluşturur).

S: Peki sizin rolünüz nedir?
M: O insan ve öz varlığı bende bir araya gelir.

S: Öz varlığı neden o adama sizin aracılığınız olmadan yardım edemez?
M: Ama Öz Varlık benim! Siz beni ayrı gibi hayal ediyorsunuz, sorunuz da bundan kaynaklanıyor. Benim öz varlığım ve onun öz varlığı yoktur; Öz vardır, her şeyin tek Öz'ü. İsimlerin ve şekillerin, zihinlerin ve bedenlerin çeşitliliği sizi yanılt tığından, çok say ıda öz varlık imgeliyorsunuz. Biz her ikimiz Öz'üz, fakat siz pek kani olmuş (inanmış) görünmüyorsunuz. Bu kişisel öz varlık ve evrensel öz varlık konuşmalarıöğrencilik aşamasıdır; öteye varın, dualite içinde sıkışıp kalmayın.

S: Yardıma ihtiyacıolan adama gelelim yine. O size geliyor.
M: Eğer gelirse yardım alacağına emindir. Yardım alma kaderinde olduğu içindir ki bana geldi. Bunda hayal ürünü bir ta raf yok. Bazılarına yardım edip diğerlerini reddedemem. Gelen herkes yardım almıştır, çünkü yasa böyledir. Yalnız, yardımın şekli ihtiyaca göre değişir.

S: Öğüt almak için neden buraya gelmek zorunda? Onu kendi içinden alamaz mı?
M: Dinlemek istemeyecektir. Zihni dışa dönüktür. Fakat aslında tüm deneyim zihindedir, hatta onun bana gelişi ve yardım alışı bile kendi içinde cereyan eder. Yanıtıkendi içinde bulacağıyerde o dıştan gelen bir yanıtıimgeler. Bana göre ne ben, ne adam, ne de verişvardır. Bütün bunlar zihindeki gelip geçen pırıltılardır. Ben o sonsuz sükûn ve sessizliğim ki içinde hiçbir  şey görünmez - çünkü görünen her şey kaybolur. Kimse yardım istemeye gelmez, kimse yardım sunmaz, kimse yardım almaz. Bütün bunlar zihinde sergilenen gösterilerdir.

Soran: Kendinizden nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz? Söylediğinizin doğru olduğunu nasıl biliyorsunuz?
Maharaj: Ben kendimden değil, sizden eminim. Yapmanız gereken tek şey ancak içte bulunabilecek olanıdışta aramaktan vazgeçmektir. Harekete geçmeden önce, bakışınızı değiştirin. Zihninizi berraklaştırın, gönlünüzü arındırın, hayatınızı kutsayın - dünyanızı değiştirmenin en hızlıyolu budur.

alıntı; http://www.scribd.com/doc/48091269/Ben-O-Yum-Maharaj